Ik heb religie opgegeven

’t is al heel lang geleden Vele jaren terug: een pijnlijke gang Ik had nauwelijks keus, ik moest daarheen, loslaten en dalen, dieper tot de kern De zwart bittere bodem Ik ging en daalde gruwelijk snel Dieper dan ik ooit voor mogelijk achtte Dwars door diepste oerlagen omdat ik niet aan de oppervlakte van die…

Ik droomde dat ik vreselijk viel In eindeloze duisternis Doch in mijn val die peilloos was Was er toch iets als een gemis Of liever zou ik zeggen dan Meer een echt ontbreken van… Iets dat ik kende doch niet kon zeggen Meer een gevoel niet uit te leggen Zo veel dieper viel ik, toen…

Ik kende haar niet meer. Verontwaardiging was op haar plaats gaan staan. Ik zag niet hoe aanmatigend dit was. Ik kende haar niet meer. Teleurstelling had haar plek ingenomen. Ik zag niet hoe zelfzuchtig dit was. Ik kende haar niet meer. Kennis had haar verdrongen. Ik zag niet hoe dom dit was. Ik kende haar…

Lang geleden toen de mens nog jong was Er geen iPhone en Laptop was Geen snelwegen en bedrijven Geen wolkenkrabbers  Geen geld en aandelen  Toen de mens ‘ontwaakte’  naar de hemel keek, de sterrenhemel zag  en zich verwonderd afvroeg wat er  allemaal om hem was De tijd dat weersinvloeden en omstandigheden  nog werden toegewijd aan…

Galmend klinkt het duister Zwermend, zoekend, brekend Door de oneindige dieptes Van het middelpunt der aarde Klauwen van zwart, Grijpen om zich heen Onderwereld De kluister om mijn Broeders been Op zoek zijt gij, Maçon Strijder van ’t Vlammend zwaard Uw kling beschijnt de flanken Van het gebergte waar u gaat Laaft uzelve aan de…

Een finaal moment in ieders leven dat de “Grote Vraag der Vragen” komt Die komt niet schreeuwend, niet bulderend als een storm, maar fluisterend als de zachte wind die mijmeringen meevoert vanuit het oosten, de plaats van bezinning. Die vraag, of liever: vragen zullen me bekend voorkomen. Een Deja-Vu omdat ze eerder zijn gekomen in…