Naakt
Er is een deel in een gedicht van Kahil Gibran,
dat gaat over “naakt” zijn….:
“Want wat is sterven anders dan naakt staan
in de wind en samensmelten met de zon?”
Zegt me veel dit… want aan ’t einde van dit leven
blijft niets anders over dan naakt staan in de wind
opdat je terugkeert naar je bron
Waarom is “symbolisch naakt” zo puur ?
Dus niets verborgen, open en onverhuld
Waarom is dit veelzeggend?
Omdat het niets verbergt, maar werkelijk toont
wie je bent… Durf jij dat?
Durf jij “naakt te staan in de wind”?
De soms koude wind van anderen om je heen?
Je bloot te geven, te laten zien wie je bent
Jezelf tonen zonder overbodige bedekking,
geopend naar de wereld en al wat is?
Naakt tonen vraagt veiligheid en vertrouwen
Want je kunt jezelf niet aan iedereen geven
Naakt is kostbaar, niet bestemd voor ieders ogen
“For your eyes only”, … het is exclusief
Zo kies ik selectief bij wie ik me open stel en bij wie niet
Want ver achter grenzen, kleding en verhulling
Ligt een kostbaarheid verborgen
Dit vraagt bescherming
Het is als een oester, waar diep vanbinnen
een waardevolle parel is verborgen
Die groeit en rijpt in schoonheid
Die ontluikt en wacht op ontdekking
Zij zingt een lied: “Het lied van de Parel”
Uit lang vervlogen tijden, toen de wereld nog jong was
Alles nieuw en onbedorven schoon was
Toen de eerste ziel de aarde betrad
Die ziel naakt, wist niet wat bedekking was
Die schaamte kwam later pas
door het fysieke lichaam
Die parel in die oester kon rijpen omdat ze verborgen was
Maar toen de tijd daar was, opende de schelp zich
Niet van buiten maar van binnen
Want de sleutel zit namelijk aan de binnenzijde
Alleen de parel zelf kan dit openen
Niemand kan daar ongevraagd aanzitten
Geen ander kan en mag dat openen,
Alleen jij, want de Sleutel zit van binnen
jij bepaalt wanneer het tijd is om je te openen
Naakt in de wind
Stel dat we in een wereld zouden leven
dat kleding niet meer nodig is en “naakt” gewoon is
Wat zou je doen?
Zou je toch kleding aantrekken uit schaamte?
Om iets te verhullen dat je niet wil tonen?
Of zou je jezelf laten zien: naakt zonder schaamte?
Ook al zouden er onvolkomenheden zijn?
Maken de imperfecties het leven niet volmaakt?
Maar op bepaalde momenten is kleding nodig
Soms omdat het koud is, of koud om je heen is
Dan zoek je bescherming tegen fysieke kou
Of kilheid van mensen die je benaderen
Je verhult je uit angst voor pijn
Kleding is ook symbool-taal, dit is “omhulling”
die jij vrijwillig kiest en met eer draagt
Dit kunnen waarden zijn, overtuigingen, dromen of idealen
die je vorm, inhoud en betekenis wil geven
Dit is zingeving, als je er zin in hebt
Dit is andere kleding dan die anderen jou willen opleggen,
zoals machthebbers, politici, of bestuurders
Zij brengen je in slaap met ideologieën of doctrines
Ze verplichten je dit “uni”-form te dragen
Zo wordt een mens een nummer,
een robot willoos “bediend” door anderen
en dat is “Zelfmoord der Ziel”
Zij besturen jou en zitten met hun vingers
aan jouw “knoppen” en zo ga jij naar de knoppen…..
Dus gaat het erom wat jij en ik zelf willen kiezen
Wat is er nog mooier dan een eigen keuze?
Hoe je in het leven wil staan:
naakt of kleding?
En welke dan?
Daarom sta ik naakt in de wind
John Kempen
Tip: Ga voor meer gedichten van John Kempen naar ‘Gedichten’
