De koning en de gouden ring
Lang geleden leefde er een koning die gek werd van zijn wisselende gemoedstoestanden. Wanneer hij blij was dan was hij superblij. Maar wanneer hij somber was, dan was hij erg somber.
Hij wilde heel graag een oplossing voor zijn lastige hersenen en riep de beste geneesheren van het land naar zijn hof. Die gingen gelijk aan de slag. Maar niks hielp. Geen aderlating, geen fysio, geen sport of andere lichaamsbeoefening. En de geneesheren konden ook geen pil of ander medicijn ontwikkelen tegen de aandoening waar hun koning aan leed.
Gefrustreerd stuurde de koning de geneesheren weer weg. Toen hoorde hij van een van zijn adviseurs dat in een verre uithoek van het land er een oude mysticus leefde. Deze oude man werd gezien als de meest wijze persoon van zijn tijd. Terstond liet de koning de oude mysticus naar zijn hof halen.
Toen de wijze mysticus het verhaal van de koning had aangehoord, zei hij dat hij inderdaad de koning van zijn kwaal af kon helpen. Hiervoor diende hij de sleutel van de schatkamer van de koning te krijgen, mocht de koning niks weigeren van wat de oude mysticus uit de schatkamer zou meenemen, en wilde de oude man een maand de tijd krijgen om aan de oplossing te werken. De koning ging schoorvoetend akkoord met deze voorwaarden.
Na een maand keerde de wijze mysticus terug aan het hof. Hij vertelde aan de koning dat hij de oplossing voor het probleem van de koning bij zich had. De koning was verrukt!
De wijze oude man liep naar de troon waarop de koning zat en gaf deze een kleine gouden ring. De koning had van alles verwacht, maar niet dit. Hoe kon een ring nou hem van zijn diepe emotionele dalen en hoge emotionele pieken afhelpen. Hoe kon een simpel sieraad hem van zijn angsten en depressies afhelpen. De koning had genoeg gouden ringen. Allemaal mooier dan deze.
De wijze oude mysticus zei tegen de koning dat hij de ring om moest doen en de tekst moest lezen die in de ring gegraveerd was. De koning deed dit.
Op de ring stond de tekst ‘ook dit gaat voorbij’.
De wijze oude man vertelde aan de koning dat elke keer wanneer hij weer in een diep dal zat of juist ongekende vreugde ervoer, hij de tekst op de ring moest lezen.
De koning wilde de wijze oude mysticus rijkelijk belonen. De wijze mysticus mocht vragen wat hij wilde voor zijn beloning; paarden, kastelen, dienaren, grondgebied, alles. De wijze oude mysticus zei dat hij niks hoefde, maar alleen toestemming wilde om naar zijn kleine huis in het kleine stadje aan de rand van het land terug te keren. Dit kon de koning niet weigeren.
