Progressie op het pad naar zelfrealisatie
Een Leerling was vroeg op de avond aanwezig en zag dat de oude en wijze Meester van zijn loge, een broeder die voor hem de wijsheid, kracht en schoonheid van de Koninklijke Kunst personifieerde, er ook al was. De Leerling was net begonnen aan zijn reis naar het Oosten en hij had nog veel vragen.
Omdat het nog rustig was, besloot de Leerling om de oude Meester een vraag te stellen waar hij al een tijdje mee worstelde.
“Meester, we reizen naar het Oosten. Ons doel is om onszelf te verbeteren. Maar hoe weet ik nou dat ik progressie maak op deze reis? Hoe kan ik zien dat ik dichter het Oosten nader? Hoe weet ik wanneer ik ben doorgegroeid van Leerling naar Gezel, en van Gezel naar Meester?
De Meester keek de Leerling aandachtig aan en een liefdevolle glimlach deed het gezicht van de oude Meester opfleuren.
“Op dit moment zitten er vier broeders in de Voorhof aan de koffie,” zei de oude Meester. “Ga naar ze toe, zeg niks, en geef elke broeder een klap in zijn gezicht. Kom daarna terug en doe mij verslag van wat je is voorgevallen.”
De Leerling vond het een vreemde opdracht. Maar hij wist dat nederigheid een van de belangrijkste karakteristieken is die een Leerling diende te hebben. En de nederigheid gebood hem om gehoorzaam te zijn, en te vertrouwen op de wijsheid van de oude Meester.
En zo stapte de Leerling de Voorhof in.
Na een paar minuten kwam de Leerling weer terug bij de oude Meester. De rechterwang van de Leerling was rood. De oude Meester vroeg wat hij had ervaren.
“Ik liep de kamer in. Na enige aarzeling stapte ik op de eerste broeder af en gaf deze een klap in zijn gezicht. Hij stond op, keek me aan en gaf me een harde klap terug.
Enigszins geschrokken liep ik op de tweede Broeder af, en gaf hem een klap in zijn gezicht. Deze Broeder stond op, wilde me een klap terug geven, maar hij hield zich in en ging weer zitten.
Toen liep ik op de derde Broeder af en gaf hem een klap in zijn gezicht. Hij bleef zitten, keek alleen maar even naar me op en ging toe verder met koffiedrinken.
Toen liep ik op de vierde Broeder af en gaf hem een klap in zijn gezicht. Hij keek niet op of om en dronk gewoon zijn kop koffie alsof er niks was gebeurd.”
De oude Meester keek met een vaderlijke glimlach naar de Leerling. “Waarde broeder, dit is het antwoord op je vraag.” Omdat de oude Meester vraagtekens zag in de ogen van de Leerling besloot hij bij hoge uitzondering om het antwoord, de les, uit te leggen.
“De eerste Broeder is nog Leerling. Hij bevindt zich nog geheel in de stoffelijke wereld waardoor hij geregeerd wordt door zijn emoties en passies. Hij zit vast in dualiteit. Hij denkt in tegenpolen als straf en beloning, licht en donker, vreugde en verdriet, links en recht, reactie en tegenreactie. Vandaar dat hij jouw klap beantwoorde met een soortgelijke daad van agressie.
De tweede Broeder is een Gezel. Hij bevindt zich net als de Leerling nog in de materiële wereld, maar de geestelijke wereld begint zichtbaar te worden. Hij leeft nog in dualiteit en wilde jouw klap vergelden. Maar zijn geest is dermate ontwikkeld dat deze zijn Lagere Zelf kan corrigeren. Zijn Hogere Zelf wist de vergeldende hand tegen te houden.
De derde Broeder is een Meester. De geest heeft het stoffelijke overwonnen. Hij reageert niet vanuit zijn ‘onderbuik’ maar vanuit hogere geestelijke principes. Maar hij is nog niet voorbij de dualiteit. Hij ziet de geblokte vloer als witte en zwarte tegels die naast elkaar liggen. Hij schrok van de pijnlijke ervaring en reageerde op jouw klap door nieuwsgierig te zijn naar de oorsprong ervan.
De vierde Broeder is ook een Meester maar eentje waarvoor het gezegde geldt dat ‘zoals de Maan de nacht verlicht en de Zon de dag, zo verlicht deze Broeder de mensheid’. Hij ziet niet meer de geblokte vloer als bestaande uit zwarte en witte tegels, maar hij ziet de gehele vloer en de harmonie van het ontwerp.
Hij is voorbij de illusie van de dualiteit. Hij heeft ervaren dat pijn en vreugde hetzelfde zijn, en van beiden kijkt hij daarom ook niet meer op of om. Hij neemt het leven zoals het is omdat hij de harmonie en goedheid van het totaal ziet.”
Met alle respect, bovenstaande heb ik eerder gelezen maar dan in een andere context. Zen.
Geeft niet als het zijn doel maar bereikt!!
Ik wil niet flauw zijn maar denk dat als je de parabel in de loge zou toepassen je per omgaande 112 kan bellen.
Daarnaast. Wijs mij de weg naar een loge waar wijze Meesters zijn en ik zal je volgen.
Willem van der Weide
Een andere Zoeker dacht dat het Vedisch was, en weer een ander zag er een gnostische parabel in. Het klopt dat bovenstaande parabel een oude is die ik in een maçonniek jasje heb gestoken. Zoals je al schrijft; zo lang het zijn doel maar bereikt 🙂
Het zou toch wel een ernstig probleem binnen de Koninklijke Kunst zijn wanneer we lang moeten nadenken over een loge met veel wijze meesters. Volgens mij zijn ze er genoeg, maar houden ze zich stil 🙂
Broedergroet!
“Het zou toch wel een ernstig probleem binnen de Koninklijke Kunst zijn wanneer we lang moeten nadenken over een loge met veel wijze meesters. Volgens mij zijn ze er genoeg, maar houden ze zich stil”. Ik denk te weten dat dit een van de problemen van de VM en daarmee van de koninklijke kunst is . Ernstige overschatting van de kracht van de methode die door nog het individu nog door de broederschap tot uitdrukking wordt gebracht. Meesters die zich stil houden staan al jaren vermeld in het ‘ in memoriam’. De vrijmetselarij heeft alles in zich om een voortstuwende… Lees verder »
Beste Willem, misschien lees ik het verkeerd, maar het is wel cynisch om te beweren dat de enige wijze meester een dode meester is. Dus de individuele vrijmetselaar stelt niks voor, maar als orde zouden ze wel gezamenlijk een belangrijke steen kunnen bijdragen?
Ja, Als blijkt dat op momenten zoals met de tragische ontwikkeling als met broeder Breivink je Nederland kan laten weten hoe de VM zich distantieert dan moet het mogelijk zijn om met voorschoot voor b.v.de Israelisch- Palestijnse controverse Maconiek te beantwoorden. De ‘wereld omspannende broederschap’ is een mooi begrip in taal en symbool nu de uitwerking nog. Mondiaal zijn wij daar, door onze methode van vrijheid, gelijkheid en broederschap, sterk genoeg voor. Sterker hebben wij m.i. een plicht te vervullen.
Een meester vraagt aan zijn leerlingen: “Hoe kun je het moment herkennen waarop de nacht eindigt en de dag begint?”
“Als je een hond van een wolf kunt onderscheiden,” antwoord een leerling.
“Dat is niet het juiste antwoord.” zegt de meester.
“Als je een vijgenboom niet meer verwart met een olijfboom,” stelt een ander voor.
“Ook dat is niet het juiste antwoord.” zegt de meester.
“Hoe dan wel?” Vragen de leerlingen.
“Als we een onbekende zien en in hem een broeder herkennen, dan wordt het licht en is de nacht voorbij.”
Schiet mij te binnen na het lezen.