De afwezige broeder

Een broeder van een bepaalde loge, die eerder regelmatig bijeenkomsten bijwoonde, ging al een tijdje niet meer naar de logeavonden. Na een paar maanden besloot de Achtbare Meester van de loge om bij de afwezige broeder langs te gaan. Het was een koude avond en de Meester vond zijn broeder alleen thuis, zittend bij een haardvuur.

De broeder kon wel raden wat de reden was voor het bezoek van de Achtbare Meester. De broeder verwelkomde hem, bracht hem naar een comfortabele stoel bij de open haard en wachtte. De Achtbare Meester ging zitten, maar zei niets.

In de stilte keek de Achtbare Meester naar de dansende vlammen rond de brandende houtblokken. Na enkele minuten nam de Achtbare Meester de vuurtang, pakte voorzichtig een brandend kooltje en plaatste deze op de rand van de haard, helemaal alleen. Toen ging hij, nog steeds zwijgend, achterover zitten in zijn stoel.

Zijn gastheer bekeek dit alles in stille overpeinzing. De vlam van het eenzame houtblokje flikkerde en na een kortstondige gloed verdween het vuur. Al snel was het blokje koud en doods.

De twee broeders hadden sinds de eerste begroeting die avond geen woord gesproken. De Achtbare Meester keek op zijn horloge en besloot dat het tijd was om te vertrekken. Hij stond langzaam op, pakte het zwarte, gedoofde houtblokje, en plaatste deze terug in het midden van het haardvuur. Onmiddellijk begon het houtblokje weer te gloeien, met hetzelfde licht en warmte als de gloeiende kolen er omheen.

Toen de Achtbare Meester bij de voordeur was, zei de broeder terwijl een traan over zijn wang liep: “Dank je wel voor deze warme les, mijn broeder. Ik ben de volgende bijeenkomst weer terug in de loge.”